Galeria rzeźb parkowych

/ Juliusz Słowacki

autor: Alfons Karny (1901, Białystok – 1989, Warszawa)
brąz, odlew współczesny
sygnowany z lewego boku: A. Karny
własność DPT w Radziejowicach, nr inw. 287/2009
zakup odlewu: 2009

odsłonięcie: 16 lipca 2009, w roku 200. urodzin poety, podczas wieczoru XII w ramach I Letniego Festiwalu im. Jerzego Waldorffa, uświetnionego recytacją fragmentów poematu Beniowski w wykonaniu Haliny Kwiatkowskiej

Realistyczny, chociaż przerysowany w skali wizerunek ukazuje romantycznego poetę Juliusza Słowackiego (1809-1849), drugiego z „trójcy” narodowych wieszczów, autora wizjonerskich, metafizycznych, pełnych symboliki dramatów, m.in.: Balladyna, Fantazy, Kordian, Lilla Weneda, Mazepa, Samuel Zborowski, Sen srebrny Salomei,poematów, np.: Beniowski, Anhelli, Król-Duch i wierszy.

Zmonumentalizowane, klasyczne przedstawienie portretowe w ujęciu na wprost, ograniczone do pełnoplastycznej rzeźbiarskiej głowy, osadzonej na mocnej, wydłużonej szyi i fragmencie przyciętego po bokach nagiego torsu przedstawia już niemłodego poetę. Pociągła twarz z wysokim odsłoniętym czołem, z silnie zaznaczonymi kośćmi jarzmowymi, została wydłużona przez zaczesane ku górze włosy, tworzące po środku charakterystyczną falę. Uwagę przyciągają duże, wpatrzone w dal oczy, osadzone pod długimi, prostymi brwiami, ponadto opuchnięte dolne powieki nad wydatnymi kośćmi policzkowymi oraz mięsisty nos i wydęte usta ocienione starannie przystrzyżonym wąsikiem. Ten wydłużony profil zamyka dołem linia mocno zarysowanego podbródka.

Karny stworzył podobiznę Słowackiego w 1949 r., modelując ją w gipsie i odlewając w żeliwie z okazji sto czterdziestej rocznicy urodzin i setnej rocznicy śmierci poety.

Tekst: Elżbieta Charazińska
Redakcja: Beata Fiugajska
Foto: Piotr Ligier