autor: Alfons Karny (1901, Białystok – 1989, Warszawa)
odlew, cement, opiłki żelaza
pomnik stojący na potrójnej kwadratowej podstawie własnej
własność Danuty Wróblewskiej i spadkobierców
depozyt w Domu Pracy Twórczej w Radziejowicach od 2009 (pozostawiony wraz z innymi rzeźbami artysty po wystawie dzieł Alfonsa Karnego w Radziejowicach, 2008)
Naga sylwetka drobnej młodej dziewczyny ukazana została w całej postaci wspiętej na palce, stojącej na lekko ugiętych nogach, z pochylonym ku przodowi tułowiem oraz z rękami zgiętymi w łokciach i z zaciśniętymi dłońmi, jakby trzymającymi niewidoczną skakankę. Niewielka głowa osadzona jest na długiej szyi. Delikatną twarzyczkę o wygładzonych policzkach, małych ustach i niewielkim nosie otaczają zaczesane ku tyłowi, pofalowane włosy opadające na lewe ramię. Ten swobodny, nieznaczny ruch został mistrzowsko uchwycony w momencie balansu ciała gotowego do podskoku. Półprzymknięte oczy sugerują skupienie na wykonywanej czynności. Eteryczny wdzięk i bezbronna kruchość dziewczęcego ciała silnie kontrastują z mocą zimnego, wygładzonego tworzywa.
Nawiązująca do tradycji rzeźby greckiej Skakanka, w pierwszych redakcjach z wirującym przyrządem w zaciśniętych dłoniach, była najlepiej rozpoznawalnym dziełem Karnego przed II wojną światową. Artysta otrzymał za nią I nagrodę na wystawie Sport w sztuce w Instytucie Propagandy Sztuki w 1931 r. Jedna z jej wersji z brązu stała się w 1936 r. nagrodą przechodnią dla Najlepszego Sportowca Roku. Natomiast pierwszy odlew z brązu z 1930 r. znalazł się jako dekoracja we wnętrzu baru na pokładzie M. S. Piłsudski i razem ze statkiem zatonął. Karny w 1938 r. wykonał trzeci odlew w brązie oraz powiększoną wersję, odlaną w cemencie angielskim do ekspozycji w plenerze, która stanęła na terenie Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.
Tekst: Elżbieta Charazińska
Redakcja: Beata Fiugajska
Foto: Piotr Ligier