Warning: Undefined variable $cat_id in /home/server277442/ftp/DPTRadziejowice/wp-content/themes/twentytwenty-child/index.php on line 107
Kategorie
Bez kategorii

Pałac

Radziejowicki pałac, jako reprezentacyjną siedzibę rodu Radziejowskich wzniesiono już w XV wieku. Pałac wówczas był dużo większy, niż obecny i pisano, że mógł pomieścić 1000 gości. Stał on na miejscu dzisiejszej Willi Szwajcarskiej.

Aktualne usytuowanie Pałacu możemy zawdzięczać prymasowi Michałowi Radziejowskiemu, który dokonał przebudowy jednej z oficyn dawnego założenia pałacowego. Po śmierci prymasa pałac w Radziejowicach przechodził kolejno w ręce Prażmowskich, Ossolińskich i od 1792 roku Krasińskich. Na przełomie XVIII i XIX wieku cały majątek został gruntownie zmodernizowany. Zatrudniono architekta Stanisława Augusta, Jakuba Kubickiego, który nadał Pałacowi klasycystyczny wygląd. Okna zostały otoczone płaskimi opaskami, a gzymsy podokienne zostały wsparte na konsolkach. Na fasadzie frontowej powstał środkowy ryzalit z głównym wejściem oraz umieszczono herb Krasińskich – Ślepowron. Na pierwszym piętrze wybudowano taras podtrzymywany przez kolumny toskańskie. Miał on za zadanie osłaniać główne wejście. Architekt Jakub Kubicki uszanował też część dekoracji, jakie miał pałac prymasa Michała Radziejowskiego: owalne okna, opaski z uszankami w partii ryzalitu środkowego. Taki też wygląd Pałacu widzimy na panoramie Jakuba Sokołowskiego z 1820 roku. Architekt zachował układ pomieszczeń w amfiladzie. Najbardziej reprezentacyjną formę nadał klatce schodowej na piętrze, z której wychodzi się na taras. Wokół ścian umieścił symetrycznie otwory drzwiowe, dziś w tym miejscu wiszą lustrzane tafle. Ściana południowa została ozdobiona barokowym portalem z czarnego marmuru. Najbardziej reprezentacyjne pomieszczenia ozdobiono polichromiami. We wnętrzach powstały arabeski, groteski oraz ornamenty wykonane techniką grisaille, dzięki którym otrzymujemy złudzenie trójwymiarowości. Na ścianach umieszczono freski zamku na Wawelu, w Ojcowie i Pieskowej Skale oraz Teatr na Wodzie w Łazienkach. Niestety, zostały one zamalowane w 1932 roku, a po wojnie zostały skute wraz z tynkiem.
Po II wojnie światowej zdewastowany zespół pałacowy gruntownie odremontowano ze środków ministerstwa Kultury i Sztuki. Od roku 1965 pałac zaczął pełnić rolę domu pracy twórczej dla twórców kultury. Obecnie w Pałacu znajduje się stała ekspozycja prac Józefa Chełmońskiego rozmieszczona w salach na parterze i pierwszym piętrze, apartamenty oraz pokoje gościnne, recepcja i jadalnia pałacowa.

Kategorie
Obiekt

Katharsis

Ten niewielki budynek o nowoczesnym wyglądzie, mieszczący niegdyś oczyszczalnię ścieków, usytuowany jest na niewysokim wzgórku, niedaleko parkingu i Willi Szwajcarskiej. Budynek posiada dwie kondygnacje, z których podziemną przeznaczono na salę bilardową a naziemną na cele klubowo – konferencyjne z możliwością organizowania również mniejszych  wydarzeń artystycznych, został w pełni wyposażony i przygotowany do eksploatacji a jego wystrój został przemyślany pod kątem zadań, jakie ma spełniać w obszarze działalności Domu Pracy Twórczej. Budyneczek harmonijnie wpisuje się w radziejowicki krajobraz, zgrabnie łącząc elementy drewniane z jasnym otynkowaniem. Jego nazwa  w żartobliwy sposób nawiązuje do poprzedniego przeznaczenia. Obecnie nadano mu charakter konferencyjno-szkoleniowy. 

Kategorie
Obiekt

Nowy Dom Sztuki

To poprzemysłowy budynek zlokalizowany na tyłach Dworu Modrzewiowego o nowoczesnej, przeszklonej bryle. Zrewitalizowany w 2007 roku mieści dwie duże sale wystawowo – koncertowe, zaplecze gastronomiczne, techniczne oraz dwie garderoby. Wyposażony w nagłośnienie, systemy multimedialne oraz klimatyzację umożliwia organizację koncertów, konferencji, a także wesel, bądź innych imprez okolicznościowych. Sale pozwalają na zindywidualizowaną aranżację wnętrz w zależności od potrzeb. Przeszklone ściany budynku zapewniają dostęp światła, zaś odsłonięta zabytkowa konstrukcja stalowa wyróżnia Nowy Dom Sztuki na tle innych współczesnych szklanych budowli.

Kategorie
Obiekt

Kuźnia

Kuźnia, zwana dawniej hamerownią, powstała na początku XIX wieku podczas rozbudowy radziejowickiego majątku przez rodzinę Krasińskich. Zrewitalizowana w latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku służy jako miejsce warsztatów artystycznych, konferencji oraz bankietów.

Kategorie
Obiekt

Czworaki

Czworaki stanowią element dawnej zabudowy folwarcznej. Były to budynki mieszkalne przeznaczone dla służby pracującej w pałacu. Radziejowickie czworaki od 1945 roku do lat dziewięćdziesiątych pełniły rolę gminnych obiektów komunalnych. Przekazane przez Gminę w Radziejowicach Domowi Pracy Twórczej, po rewitalizacji przystosowane są dla potrzeb hotelowych i mieszczą dwupoziomowe pokoje.

Czworaki były uzupełnieniem dawnej zabudowy pałacowej. Dziś są w pełni zmodernizowane i gotowe na przyjęcie gości! W Czworakach znajduje się 8 dwupoziomowych pokoi gdzie na piętrach każdego z nich mieszczą się sypialnia z 2 jednoosobowymi łóżkami, natomiast na parterze jest część dzienna, gdzie goście znajdą kanapą, dająca możliwość noclegu trzeciej osobie. Pokoje posiadają również dwie łazienki mieszczące się na obu poziomach.

Kategorie
Obiekt

Willa Szwajcarska

Willa Szwajcarska powstała w latach 60. XX wieku. Mieściła pomieszczenia administracyjne i techniczne naówczas nowopowołanego Domu Pracy Twórczej. Podczas budowy odsłonięte zostały mury pałacu z okresu renesansu, jednak nie zostały one zachowane.

Dziś Willa Szwajcarska w części nadal służy administracji Pałacu, mieści także pokoje hotelowe. Część dla gości pałacowych posiada oddzielne wejście a w bezpośrednim sąsiedztwie budynku znajduje się parking.

Kategorie
Obiekt

Dwór Modrzewiowy

Nie jest znana dokładna daty wybudowania Dworu. Najprawdopodobniej powstał on w pierwszej połowie XIX wieku jako centralny obiekt zabudowań folwarcznych i siedziba administratora majątku. W owych czasach Radziejowice były dochodowym gospodarstwem, z cegielnią, kuźnią, młynami i oddanymi w dzierżawę karczmami. Musiał zatem istnieć administrator, który zarządzał tak licznymi przedsięwzięciami. Bryły budynku nie widać jednak na szczegółowym rysunku panoramy Radziejowic autorstwa Jakuba Sokołowskiego z 1820 roku, co sugerowałoby, że budynek powstał później. Najprawdopodobniej Dwór Modrzewiowy miał związki z rodziną Ossolińskich, ponieważ jeszcze w latach 30. XX wieku zwyczajowo nazywano go „Ossolineum”. Kwestia jego datowania i autorstwa pogrążona jest jednak w mrokach dziejów.
Obecnie w Dworze Modrzewiowym mieszczą się pokoje dla gości, a także stworzony z myślą o nich salonik służący kameralnym spotkaniom. Bryła architektoniczna Dworu oraz jego położenie rozbudzają olbrzymie zainteresowanie wśród turystów odwiedzających radziejowicki zespół pałacowo-parkowy.

Dwór Modrzewiowy to budynek, który powstał na początku XIX wieku i w tamtych czasach był siedzibą administratora majątku. Dziś budynek zaprasza do siebie przejezdnych gości! W Dworze Modrzewiowym znajduje się 13 pokoi:

  • 6 pokoi jednoosobowych,
  • 5 pokoi dwuosobowych (w tym dwa pokoje z łożami małżeńskimi)
  • 2 pokoje trzyosobowe.

Jest to też miejsce gdzie organizowane są kameralne spotkania muzyczne! Mają one miejsce w przytulnym saloniku z fortepianem. Nasz Dworek idealnie łączy się z otaczającym go parkiem tworząc piękną harmonię.

Kategorie
Obiekt

Zamek

W miejscu, gdzie teraz znajduje się Zamek, pierwotnie stała wieża mieszkalna wzniesiona przez Andrzeja Radziejowskiego. Rozbudowywał on rodową siedzibę, chcąc ją dostosować do dystynkcji wojewody płockiego, którą otrzymał w 1512 roku. W owym czasie były to dość powszechny sposób łączenia w budowli funkcji mieszkalnej, reprezentacyjnej i obronnej, zapoczątkowany przez Zygmunta Starego. W XVI wieku wieża została rozbudowana przez Mikołaja Radziejowskiego. Przestała ona także mieć charakter obronny, a miała przede wszystkim charakter reprezentacyjny z wielką izbą na piętrze zgodną z zasadą piano nobile. Wieża miała zdecydowanie większą powierzchnię, niż dziś, w związku z czym wejście umieszczone było w innym miejscu. Świadczą o tym mury odkryte pod murawą dziedzińca.

Dzisiejsza neogotycka bryła Zamku uzyskała swój kształt w XIX wieku, dzięki ówczesnym właścicielom Radziejowic, rodzinie Krasińskich. Jest ona dziełem architekta Jakuba Kubickiego. Zamek wybudowano od nowa i nadano mu „starodawny” wizerunek, świadczący o romantycznej historii siedziby. Wyeksponowano herby oraz tablice z inskrypcjami. Dobudowano arkady, które łączyły Zamek z Pałacem. Obecnie mieszczą się tu dwa apartamenty oraz zaplecze gastronomiczne Pałacu.

Kategorie
Aktualności

Jesień należy do jazzu! III Radziejowickie Wieczory Jazzowe 3-6 listopada 2022

Po letnich szaleństwach wkroczyliśmy w okres jesiennej melancholii, niechybną  zapowiedź zbliżającej się zimy i uśpienia. Jazz nadaje się do zamyślenia i zadumy jak żadna inna muzyka. Listopadowe zaduszki jazzowe stały się w Polsce tradycją, jest ona kultywowana również
w Radziejowicach. Podczas III Radziejowickich Wieczorów Jazzowych czekają nas cztery koncerty wypełnione wyborną muzyką. Usłyszymy sekstet Cezariusza Gadziny, wspaniałego saksofonisty, który wystąpił również podczas tegorocznej edycji festiwalu im. Jerzego Waldorffa. Koncert nawiązywać będzie do mickiewiczowskich „Ballad i romansów”. Pojawi się legendarne trio Andrzeja Jagodzińskiego z utworami Jana Sebastiana Bacha, oczywiście
w jazzowej odsłonie. Ukontentowani mogą czuć się miłośnicy talentu Włodka Pawlika, pianisty i kompozytora od wielu lat związanego z Radziejowicami. Wystąpi on na jazzowej scenie wraz z zespołem i swoim synem, Łukaszem Pawlikiem. Wojtek Gogolewski Trio zaprezentuje natomiast kompozycje Skaldów, oczywiście na jazzowo. To będzie piękny, inspirujący czas. Cieszymy się na spotkanie z Państwem! 

Organizatorem III Radziejowickich Wieczorów Jazzowych jest Dom Pracy Twórczej w Radziejowicach. 

Patroni medialni: TVP Kultura, Polska Agencja Prasowa S.A., Polskie Radio Program II, Radio Bogoria, Radio FAMA, Życie Żyrardowa, Jazz Forum, JazzPRESS, RadioJAZZ. Przyjazd do Radziejowic połączyć można ze spacerem po otaczającym pałac przepięknym parku, który o tej porze roku cieszy oczy pięknymi kolorami jesieni. 

Wstęp wolny. Udział w koncertach nie wymaga wcześniejszej rezerwacji. Serdecznie zapraszamy!

Kategorie
Stałe Wystawy

Kolekcja dzieł Józefa Chełmońskiego

Józef Chełmoński był jednym z największych twórców polskiego realizmu, urodzony w 1849 rozpoczął swoją edukację artystyczną w klasie rysunku prof. Gersona w roku 1867. Zapewne dzięki protekcji Gersona, który uważa Chełmońskiego za jednego z najzdolniejszych uczniów, poczynając od 1869 uczestniczy w wystawach warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, a od 1871 Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Pod koniec 1871 wyjeżdża do Monachium, gdzie od następnego roku staje się studentem monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tam nawiązuje bliskie kontakty z polską kolonią, zaprzyjaźnia się ze Stanisławem Witkiewiczem i Adamem Chmielowskim. W 1874 zostaje członkiem zwyczajnym Munchner Kunstverein. Tego samego roku opuszcza Monachium, wraca do kraju, gdzie wspólnie z Antonim Piotrowskim, potem także z Witkiewiczem i Chmielowskim wynajmuje pracownię mieszczącą się w Hotelu Europejskim. Pracownia ta przez historyków sztuki jest często określana mianem „kuźni polskiego realizmu”. W niej powstałe i prezentowane obrazy Chełmońskiego w Towarzystwie Sztuk Pięknych Zachęta spotykają się z negatywną oceną warszawskiej krytyki, nikt też nie jest zainteresowany zakupem jego prac. Skrajne ubóstwo oraz prymitywne warunki egzystencji skłaniają go do wyjazdu do Paryża w roku 1875. Tam Chełmoński odnosi duży sukces, staje się sławny, poprawia się znacznie jego sytuacja materialna. W roku 1878 żeni się z Marią Szymanowską, przebywa w Paryżu aż do roku 1887, kiedy to wraca na stałe do Polski. Józef Chełmoński ostatnie 25 lat życia, po powrocie z Paryża, spędził w Kuklówce niedaleko Radziejowic. Kupił tam dworek i prowadził gospodarstwo rolne. Przyjaźnił się z rodziną Krasińskich, był częstym gościem w radziejowickim Pałacu.
„Józef Chełmoński był mistykiem w sztuce, którą żywiołowo odczuwał wszelkimi instynktami swego bogatego zrozumienia i spostrzegawczości. Naturę kochał, wypatrywał ją i chwytał na gorącym uczynku, spijając tajemnice jej czaru, jak rosę niebieską, wdychał pełną piersią jej boskie zapachy, wchłaniał w duszę jej kształty barwy, jej ciszę lub niepokój. Zdarzyło mi się podpatrzeć go kilkakrotnie, jak otulony w burkę siadywał w borze czy na łąkach lub polanach i robił szkice. Nadawała się do tego malownicza i dzika knieja radziejowicka, część słynnej ongi królewskiej jaktorowskiej puszczy”.

Tymi barwnymi słowy wspominał Józefa Chełmońskiego radziejowicki sąsiad i przyjaciel Edward Krasiński, w swej książce: O Radziejowicach i ich gościach niektórych. Czujemy się depozytariuszami pamięci o Józefie Chełmońskim. Od 2012 roku w Pałacu w Radziejowicach można zobaczyć największą wystawę dzieł Józefa Chełmońskiego.Jest to równocześnie największa stała wystawa monograficzna w Polsce. Udało nam się pozyskać dzieła z kolekcji Muzeum Narodowego oraz od prywatnych kolekcjonerów. Część prac nigdy wcześniej nie była pokazywana publicznie. W kolekcji znajdują się dzieła malarskie oraz prywatne pamiątki i zdjęcia Józefa Chełmońskiego. Zbiory Pałacu są sukcesywnie powiększane.