Kategorie
Aktualności Wydarzenia

Pokaz specjalny filmu animowanego na podstawie książki autorstwa Joanny Papuzińskiej „ASIUNIA”

Pokaz specjalny filmu animowanego na podstawie książki autorstwa
Joanny Papuzińskiej „ASIUNIA”, 31 marca, piątek godz. 18.00, Nowy Dom Sztuki

REŻYSER: Tamas Ducki,  REŻYSER ANIMACJI: Dominik Litwiniak,  
SCENARIUSZ
: Rafał Skarżycki,
OPRACOWANIE PLASTYCZNE: Maciej Szymanowicz, Tamas Ducki, Wiktoria Jednacz,
MUZYKA: Michał Jacaszek, UDŹWIĘKOWIENIE: SOUNDGLOW Radosław Ochnio,
KIEROWNIK PRODUKCJI: Natalia Grabowska,
PRODUCENT: EWELINA GORDZIEJUK PGP,      
KOPRODUCENT: ŁUKASZ HENDZEL (PARIS+HENDZEL CO.)

Joanna Papuzińska, autorka bajek i wierszy dla dzieci, profesor nauk humanistycznych
Debiutowała w 1956 na łamach „Świata Młodych” opowiadaniem „Człowiek o gorącym sercu”. Jest autorką wielu popularnych książek i wierszy dla dzieci, m.in. „Nasza mama czarodziejka”, „Rokiś” czy „Czarna jama”.

W 1960 ukończyła studia dziennikarskie na Uniwersytecie Warszawskim. Początkowo pracowała na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UW, a od 1982 w Instytucie Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1992 otrzymała stopień doktora habilitowanego, w 2001 tytuł profesora nauk humanistycznych. Ma w swoim dorobku rozprawy i artykuły z dziedziny krytyki literackiej, czytelnictwa, bibliotekoznawstwa i literatury dziecięcej oraz słuchowisk radiowych. Była inicjatorem powstania i redaktorem naczelnym miesięcznika „Guliwer” (do 2002). Współpracuje z wieloma czasopismami dla dzieci. Została zaproszona do prac m.in. jury Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Agnieszki Bartol „Ja i świat”

Należała do Związku Literatów Polskich, a następnie do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Członkini Zarządu Polskiej Sekcji IBBY.

Nagrody:
1989 – Złoty Krzyż Zasługi
1994 – Wyróżnienie w edycji Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Janusza Korczaka za Darowane kreski
1994 – Medal im. Janusza Korczaka
1996 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki
2002 – książka Wędrowcy zaliczona do Kanonu Książek dla Dzieci i Młodzieży
2004 – Chwilki dla Emilki – nominacja do nagrody literackiej PS IBBY Książka Roku 2004, wyróżnienie w konkursie Dziecięcy Bestseller Roku 2004, nominacja do nagrody BESTSELLERek 2004
2004 – Śpiące wierszyki – nominacja do nagrody literackiej PS IBBY Książka Roku 2005
2005 – Order Uśmiechu
2005 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
2005 – Nagroda Polskiej Sekcji IBBY za całokształt twórczości
2016 – Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka

Liczba miejsc ograniczona. Prosimy o wcześniejszą rezerwację na adres: rezerwacje@palacradziejowice.pl, lub tel. 46 857 71 75

Kategorie
Wydarzenia

Wystawa prac Igi Święcickiej „Gramatyka geometrii”

Szanowni Państwo,
wystawa Igi Święcickiej „GRAMATYKA GEOMETRII” dostępna jest do zwiedzania również w nowym 2023 roku w dniach:
6 stycznia, w godz. 13.00 – 15.00
7 stycznia, w godz. 13.00 – 15.00
14 -15 stycznia, w godz. 13.00 – 15.00 (możliwość zwiedzania z autorką prac)
21 – 22 stycznia, w godz. 13.00 – 15.00 (możliwość zwiedzania z autorką prac)
Serdecznie zapraszamy.

„GRAMATYKA GEOMETRII”
„jak obraz jest poezja: ów, gdy staniesz bliżej,
bardziej ci się podoba, inny z oddalenia;
ten półmrok lubi, tamten potrzebuje światła,
bo docinków krytyka nie musi się lękać;
ten raz zachwyci, ów i za dziesiątym razem”

Horacy, Ars poetica

Ut pictura poesis – ta starożytna koncepcja sztuk, słowa i obrazu jako tożsamych w sposobie przedstawiania świata była przez wieki wielokrotnie analizowana przez teoretyków. W dobie renesansu zaowocowała paragone – słynnym sporem o współzawodnictwo sztuk, który Michał Anioł ostatecznie skwitował stwierdzeniem, iż należy go poniechać ponieważ dociekanie, która ze sztuk lepiej oddaje rzeczywistość jest bezsensowne i trwa o wiele dłużej niż sam akt twórczy.
Malarstwo Igi Święcickiej jest ciekawą kontynuacją tej starożytnej myśli, która tak rozpaliła umysły renesansowych mistrzów. Jest wizualizacją relacji SŁOWO-OBRAZ. Słowo szczególne, bo często jest to abstrakcyjne pojęcie, trudne do opisania. A cóż dopiero mówić czy nawet myśleć o jego zobrazowaniu! Bo jak namalować bliskość, tożsamość, nadzieję czy miłość? Pojęcia tak pojemne i dla każdego niosące inne treści, malarsko przedstawić można jedynie w abstrakcyjnej, geometrycznej formie, która koncentrując myśl obserwatora na punkcie, linii, figurze uspokaja jego zmysły prowadząc ku kontemplacji istoty znaczeń.
Iga Święcicka poszukując idealnej formy, która skupi i przedstawi ważne pojęcia, istotne słowa obok koła znajduje reuleaux – ów zaoblony trójkąt powstały z przecięcia trzech okręgów. Ta niezwykła, geometryczna figura zawierająca w sobie różne kształty jest z jednej strony doskonałym obrazem pełni, z drugiej zaś „wirująca” przed naszymi oczami, wydaje się być niestabilną. Łączy więc w sobie owe przeciwieństwa, które charakteryzują definicje abstrakcyjnych pojęć.
Malarska geometria, obrazowa gramatyka Igi Święcickiej jest budowana a raczej wydobywana z głębi wewnętrznych doznań, doświadczeń, przemyśleń poprzez kolor i światło, które tworzą na płótnie materialny, zewnętrzy rysunek. Wysmakowaną formę, przyjemną w odbiorze, niby prostą, niby banalną, zwykłe: trójkąt, koło czy kwadrat jakich już wiele namalowano. Lecz gdy podejdzie się bliżej, gdy się w niego zapatrzy można się w nim zgubić albo… w jego głębi odnaleźć. To właśnie paradoks prostej formy, w której starożytni widzieli zasadę świata a Iga Święcicka doskonale przekłada na język swojej konceptualnej sztuki.
Po co więc mówić o malarstwie skoro ono „mówi” samo za siebie?

Prof. ucz. dr hab.  Małgorzata Wrześniak

Iga Święcicka urodzona w 1967 roku w Lubaniu. Malarka, doktor sztuki. Ukończyła studia w Instytucie Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. W 2009 roku uzyskała dyplom z malarstwa w pracowni prof. Urszuli Ślusarczyk oraz prof. Ewy Pełki. Autorka pojęcia Forma Wewnętrzna oraz Forma Aktywna. Przewód doktorski realizowała pod kierunkiem prof. Ryszarda Ługowskiego w 2019 roku. Prowadzi działalność artystyczną, wystawienniczą i kuratorską. Mieszka i tworzy w Warszawie. Współpracowała z Fundacją Pionowy Wymiar Kultury oraz UMK w Toruniu. Brała udział w konferencjach i panelach dyskusyjnych, m.in. w Międzynarodowej Konferencji „Homo Spiritualis XX, XXI w.” – Collegium Maius UMK Toruń. Autorka ponad 50 wystaw indywidualnych oraz zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. we Francji, Włoszech, Argentynie, Kanadzie, USA, Ukrainie. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Artystka wpisuje się w nurt sztuki konceptualnej, buduje własne koncepcje teoretyczne i założenia ideowe. Jej strategia twórcza zakłada, że sztuka wynika z potrzeby wewnętrznej. Obrazy Igi Święcickiej są malarskim haiku, zwięzłym językiem informacji. Nie są wizją symbolu a raczej synonimami słów i pojęć. Punktem wyjścia jest kanon i rama, czyli najprostsze figury geometryczne. Autorka buduje przestrzeń w głąb, nazywając ją Formą Wewnętrzną, zaś pojęcie Forma Aktywna to dzieło, którego prymat zawarty jest w procesie. Malarstwo traktuje jak ekspresję poznania. Szukając tej właściwej formy, posługuje się własnym alfabetem kształtu i barwy, wyraża treści wypowiedziane wcześniej prozą. O swojej twórczości mówi: „recepturą dla mojej sztuki jest tradycja, klasyka formy, a przyprawą emocja”.

Kategorie
Koncerty Wydarzenia

Jubileusz Józefa Wilkonia w Radziejowicach

Józef Wilkoń należy do grona najwybitniejszych polskich artystów zajmujących się ilustracją. Na jego dorobek w tej dziedzinie składa się blisko dwieście książek, zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych.

Artysta najczęściej przedstawia zwierzęta i przyrodę, pracując szybkimi, zdecydowanymi pociągnięciami pędzla. Inspiracją dla Wilkonia jest przede wszystkim natura: nastrój zapamiętany z dzieciństwa spędzonego w podgórskiej miejscowości Bogucice, malownicze pejzaże i tajemniczy świat zwierząt, wśród których dorastał.

Prace Józefa Wilkonia znajdują się w wielu publicznych i prywatnych kolekcjach na całym świcie

Dom Pracy Twórczej w Radziejowicach po raz kolejny w tym roku ma zaszczyt gościć w swoich murach tego wspaniałego artystę i wraz z nim świętować kolejny jubileusz!

Z tej okazji zapraszamy na koncert

Filip Wojciechowski Trio z udziałem Marcina Kajpera
w składzie:
Marcin Kajper – saksofon tenorowy i sopranowy,
Filip Wojciechowski – fortepian,
Paweł Pańta – kontrabas,
Cezary Konrad – perkusja.

Koncert poprzedzi rozmowa z Mistrzem, którą poprowadzi Jerzy Kisielewski.



Kategorie
Koncerty Wydarzenia

Koncert Bożonarodzeniowy O di Betlemme …

W sobotę, 17 grudnia 2022 r., godz. 19.00, serdecznie zapraszamy Państwa do Nowego Domu Sztuki na Koncert Bożonarodzeniowy w wykonaniu:

Olga Pasiecznik  – sopran
Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona
Krzysztof Garstka – klawesyn, drygent

Podniosła atmosfera świąt Bożego Narodzenia stanowiła niewyczerpane źródło inspiracji dla kompozytorów epoki baroku. Do znakomitych dzieł przeznaczonych na ten czas należy cykl otwierający koncert. Kapelmistrz na dworze Ludwika XIV i nauczyciel córek władcy – Michel Richard de Lalande (1657-1726) opracował w nim na zespół instrumentalny kilkanaście tradycyjnych francuskich kolęd. Utwory te miały być grane w królewskiej komnacie w noc Bożego Narodzenia.
Nie bez wpływu na wyobraźnię europejskich kompozytorów pozostawała także zimowa aura towarzysząca obchodom Bożego Narodzenia. Zarówno budzące niepokój śnieżnobiałe pejzaże i mroźne powiewy wiatru, jak i radosne świętowanie doskonale oddaje Joseph Bodin de Boismortier (1689-1755) w świeckiej kantacie L’hyver z cyklu Les quatre saisons (Cztery pory roku) z 1724 roku.  
W zupełnie innym charakterze utrzymana jest Pastorale per il S.S. Natale Giuseppe Torellego. Szósty koncert z dwunastu concerti grossi op. 8 wieńczy radosny pochód pasterzy, którzy schodzą z gór, by powitać nowonarodzone Dziecię. Ich radość pięknie odmalowuje także Alessandro Scarlatti (1660-1725) w zamykającej program koncertu kantacie O di Betlemme.

Marta Dziewanowska-Pachowska

Program:
Michel Richard de Lalande – Noëls en Trio avec un Carillon
Simphonie – Ou s’en vont ces gays Bergers
Ritournelle – Une jeune pucelle
Voyez le jour solemnel
Laissez paître vos bêtes
Les Bourgeois de Châtres
Ah ma voysine
Sortons de nos chaumières
Elle allait au Temple
C’est a la venue de Noel
Or nous dites Marie
Joseph est bien marié
Je me suis levé par une matinée
A minuit fut fait un reveil
Vous qui desirez sans fin
Notre bon père Noé
Carillon          

Joseph Bodin de Boismortier – L’Hyver
Charmans Zephirs
L’Hyver porte par tout ses funestes ravages
Les vents brisent leurs chaines
Le ciel, pour nous livrer la guerre
Souverain maitre du tonner
Mais au milieu de tant d’allarmes
Quel aimable fête
J’apperçois la Muse tragique
En vain Borée armé de frimas et de glace
Le doux Printemps ranime

Giuseppe Torelli – Pastorale per il S.S. Natale
Grave | Vivace | Largo | Vivace |            

Alessandro Scarlatti – O di Betlemme altera povertà venturosa
Introduzione
Recitativo „O di Betlemme altera”
Aria „Dal bel seno d’una stella”
Recitativo „Presa d’uomo la forma”
Aria „L’autor d’ogni mio bene”
Recitativo „Fortunati pastori”
Aria „Toccò la prima sorte a voi”

Olga Pasiecznik (sopran) ukończyła studia wokalne w Kijowskim Konserwatorium, następnie kontynuowała edukację na studiach podyplomowych w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
Zadebiutowała na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej w 1992 roku, a cztery lata później na scenie Théâtre des Champs-Elysées w Paryżu jako Pamina w Czarodziejskimflecie W. A. Mozarta. Występowała w przedstawieniach operowych na najbardziej znanych i prestiżowych scenach świata. Ma na koncie ponad czterdzieści partii, m.in. w operach Monteverdiego, Glucka, Haendla, Mozarta, Webera, Bizeta, Rossiniego, Verdiego, Pucciniego, Debussy’ego, Czajkowskiego oraz kompozytorów współczesnych. Role te przyniosły jej uznanie krytyki i publiczności. Występuje także w repertuarze kameralnym, oratoryjnym oraz symfonicznym w słynnych salach koncertowych w niemal wszystkich krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Chinach, Japonii i Australii. Podczas licznych recitali solowych na fortepianie towarzyszy jej siostra – pianistka Natalia Pasiecznik.
Wielokrotnie występowała z najwybitniejszymi orkiestrami z Polski i całego świata, m.in. Boston Symphony Orchestra (USA), Narodowa Orkiestra Symfoniczna Belgii, Orquestra Nacional de España i Orquesta Sinfónica de RTVE (Hiszpania), English Concert, Wiener Symphoniker, Orchestre Philharmonique de Radio France, Orchestre National de France, Les Musiciens du Louvre-Grenoble (Francja), Akademie für Alte Musik Berlin, Freiburger Barockorchester, Orkiestrą XVIII wieku. Współpracowała z takimi dyrygentami jak m.in. I. Bolton, F. Brüggen, J.-C. Casadesus, M. Creed, Ch. Dutoit, R. Jacobs, R. Goodman, Ch. Hogwood, H. Holliger, Ph. Herreweghe, J. Kaspszyk, K. Kord, J. Maksymiuk, J.-C. Malgoire, M. Minkowski, K. Ono, A. Parrott, K. Penderecki, T. Pinnock, M. Viotti, A. Wit, M. Zanetti.
W swoim dorobku fonograficznym ma ponad 50 albumów CD i DVD, które nagrała m.in. dla firm CD Accord, Dabringhaus und Grimm, Harmonia Mundi, Naxos i Opus 111.
Jest laureatką międzynarodowych konkursów wokalnych: w s’Hertogenbosch w Holandii,  Mirjam Helin w Helsinkach oraz im. Królowej Elżbiety w Brukseli. Została wyróżniona także w Polsce – Paszportem Polityki (1997), nagrodami Fryderyk za najlepsze nagrania solowe (1997, 2004), nagrodą Orfeusz festiwalu Warszawska Jesień (1999), Złotym Krzyżem Zasługi (2001) oraz Nagrodą im. A. Hiolskiego za najlepszą kobiecą rolę operową (2004). W 2005 i 2010 roku została nominowana przez międzynarodowy magazyn operowy „Opernwelt” do tytułu „Najlepsza śpiewaczka sezonu artystycznego”. W 2011 otrzymała doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2012 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Jest solistką Polskiej Opery Królewskiej.

Krzysztof Garstka – klawesynista i pedagog, z zamiłowania oraz zawodu związany przede wszystkim ze światem dawnej opery oraz XVII- i XVIII-wiecznej muzyki wokalno-instrumentalnej. Od czasów studenckich zafascynowany operą, swoje zamiłowanie do muzyki wokalnej rozwinął dzięki kontaktowi i współpracy z czołowymi polskimi wokalistami – Olgą Pasiecznik, Anną Radziejewską, Jadwigą Rappé oraz Arturem Stefanowiczem. Pierwsze kroki w prowadzeniu zespołów stawiał z założoną przez siebie orkiestrą instrumentów historycznych Gradus ad Parnassum, z którą zrealizował takie produkcje operowe, jak La Serva Padrona Giovanniego Battisty Pergolesiego, Il Coronazione di Poppea Claudio Monteverdiego oraz Aci, Galatea e Polifemo Georga Friedricha Haendla. Jako członek-założyciel stowarzyszenia Dramma per Musica rokrocznie bierze czynny udział w kolejnych edycjach Festiwalu Oper Barokowych w Warszawie.
W 2018 roku uzyskał stopień doktora w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, gdzie pracuje na stanowisku adiunkta w Katedrze Organów i Klawesynu. W warszawskiej uczelni ukończył również studia klawesynowe w klasie Aliny Ratkowskiej oraz Leszka Kędrackiego. Jest także absolwentem studiów podyplomowych w klasie Andrei Marcona w Schola Cantorum Basiliensis (Szwajcaria) oraz stypendystą programu Erasmus-Socrates, w ramach którego odbył półroczne studia pod kierunkiem Evy Marii Polerus oraz Michaela Hella w Universität für Musik und Darstellende Kunst w Grazu (Austria). Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Jespera Christensena, Marieke Spaans i Nicholasa Parle’a.
Kilkukrotnie nagradzany podczas konkursów klawesynowych, m.in. pierwszą nagrodą w I Ogólnopolskim Akademickim Konkursie Klawesynowym w Poznaniu (2009), wyróżnieniem podczas konkursu Praskiej Wiosny (Prazskie Jaro, 2017) oraz trzecią nagrodą w XVII Konkursie Klawesynowym Paola Bernardi w Bolonii (2017).
W 2018 roku objął stanowisko kierownika muzycznego Zespołu Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona. Z zespołem tym poprowadził m.in. szereg spektakli operowych (Rodelinda Georga Friedricha Händla, L’Orfeo Claudio Monteverdiego, Scene Buffe Alessandro Scarlattiego, Dido and Aeneas Henry’ego Purcella) oraz koncertów oratoryjno-kantatowych i instrumentalnych.

Zespół Instrumentów Dawnych Polskiej Opery Królewskiej Capella Regia Polona został powołany we wrześniu 2018. Repertuar zespołu obejmuje muzykę polskiego i europejskiego baroku – dzieła oratoryjno-kantatowe, opery i muzykę instrumentalną. W skład zespołu wchodzą młodzi i utalentowani instrumentaliści specjalizujący się w wykonawstwie muzyki dawnej, grający na instrumentach z epoki lub ich kopiach. Muzycy współpracują zarówno z najlepszymi polskimi, jak i zagranicznymi zespołami. Funkcję kierownika muzycznego zespołu pełni klawesynista – Krzysztof Garstka.

Skład zespołu:
Michał Piotrowski – koncertmistrz, skrzypce
Kacper Szpot – altówka
Alicja Sierpińska – skrzypce
Małgorzata Góraj – skrzypce
Natalia Reichert – altówka
Maciej Łukaszuk – wiolonczela
Grzegorz Zimak – kontrabas
Filip Zieliński – lutnia, teorba
Olga Musiał-Kurzawska – flet

Liczba miejsc ograniczona prosimy o wcześniejszą rezerwację, rezerwacje@palacradziejowice.pl, tel. 512 928 062

Kategorie
Jazz Koncerty Wydarzenia

Cezariusz Gadzina z zespołem

Cezariusz Gadzina – saksofonista jazzowy i klasyczny, kompozytor, dyrygent. Absolwent Uniwersytetu Muzycznego im. F. Chopina w Warszawie (w klasie saksofonu klasycznego prof. Davida Pitucha), Lemmensinstituut w Leuven (w klasie saksofonu klasycznego prof. Ed Bogaarda) oraz Królewskiego Konserwatorium Muzycznego w Brukseli (w klasie saksofonu jazzowego prof. Johna Ruocco). Studiował również dyrygenturę w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Brukseli w klasie Franka Shipwaya. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień. Do najważniejszych należy I miejsce w Europejskim Konkursie Jazzowym w Sorgues k/Avignon we Francji w zespole Simple Acoustic Quartet (m.i. z Marcinem Wasilewskim, Sławomirem Kurkiewiczem), dwukrotnie był w ścisłym finale w Międzynarodowym Konkursie Jazzowym w Hoeilaart – Belgia. Z zespołem Ostatni Dzwonek (m.in. z Krzysztofem Herdzinem, Cezarym Konradem, Piotrem Iwickim) zdobył Złoty Klucz do Kariery podczas Pomorskiej Jesieni Jazzowej. Był stypendystą Rządu Belgijskiego jak również Berklee College of Music w Bostonie. Cezariusz Gadzina jest założycielem i dyrektorem artystycznym The European Saxophone Ensemble zespołu noszącego zaszczytny tytuł Ambasadora Kultury Unii Europejskiej. Z zespołem tym nagrał 3 płyty z muzyką skomponowaną na zamówienie The European Saxophone Ensemble oraz koncertował niemal w całej Europie. Cezariusz Gadzina jest również dyrektorem artystycznym The Belgian Saxophone Ensemble, z którym koncertuje w tak prestiżowych salach, jak Doha Opera House – Katar, Thailand Cultural Centre w Bangkoku, SOTA Concert Hall – Singapur, Italian Institute Concert Hall – Addis Abeba, Etiopia. W swojej karierze występował na wielu festiwalach muzycznych Festspiele – Salzburg, Ars Musica – Bruksela, Zagreb Biennale – Zagrzeb, Bonner Biennale – Bonn, Aca Festival – Majorka, Warszawska Jesień – Warszawa, Jazz Jamboree – Warszawa, Brosella, Brussels Jazz Marathon – Bruksela, Jazz Brugge, Jazz Krogentocht – Gent, Jazz a Liege, Jazz Nord– Lille, International Azawane – Laayunne, Sahara Zachodnia, Palm Jazz – Gliwice. Występował ponadto w Nowym Jorku (Lincoln Center), Waszyngtonie (Kennedy Center), Pekinie (National Center for Performing Arts), Szanghaju, Seulu, Bangkoku, Singapurze, Casablance, Bobo Dioulasso, Addis–Abebie, Dosze, Brukseli (w obecności Króla Belgii Alberta II-go oraz przewodniczących Komisji Europejskiej – Jose Manuela Barroso i Jeana Claude Junckera), Barcelonie, Paryżu, Wiedniu, Berlinie, Zurychu, Palermo, Lizbonie, Lubljanie, Bergen, Tallinie, Amsterdamie, Rzymie, Pradze, Rydze, Wilnie, Sztokholmie, Helsinkach, Budapeszcie, Bukareszcie, Bratysławie, Lille. Występował jako solista z Orkiestrą Duńskiego Radia z Kopenhagi, World Saxophone Orchestra z Amsterdamu, Orkiestrą Kameralną „Amadeus” pod dyrekcją Agnieszki Duczmal, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Kameralną „Ricercare” z Brukseli, Kwartetem „Wilanów” oraz z wieloma polskimi orkiestrami filharmonicznymi. Współpracował również z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Orkiestrą Teatru Wielkiego z Warszawy, Orkiestrą Opery Belgijskiej z Brukseli, Ictus Ensemble z Brukseli, Ensemble of The New Music z Brukseli, Urban Sax z Paryża oraz innymi zespołami. Niejednokrotnie inspirował kompozytorów muzyki współczesnej, którzy dedykowali mu swoje utwory. Wśród nich są Bogusław Schaeffer, Maciej Małecki, Krzesimir Dębski, Gaston Compére, Piotr Moss, Wiesław Rentowski, Sławomir Czarnecki, Rafał Stradomski, Sławomir Kaczorowski. Współpracował na stale z belgijskim zespołami, które noszą tytuł Ambasadora Kultury Flamandzkiej – Blindman Saxophone Quartet oraz Saxafabra, gdzie Cezariusz Gadzina był jednoczenie szefem artystycznym, kompozytorem i wykonawcą. Cezariusz Gadzina jest pierwszym Polakiem, który nagrał pierwszy polski koncert saksofonowy – „Concertino” Romana Palestra z 1938 r. Archiwalne nagranie zostało dokonane w 2004 roku dla Polskiego Radia z udziałem Orkiestry Kameralnej „Amadeus” pod dyrekcją Agnieszki Duczmal. Kariera Cezariusza Gadziny ma nie tylko klasyczne oblicze – obok kariery muzyka klasycznego jest również cenionym muzykiem jazzowym o europejskiej renomie. Współpracował między innymi z Nigelem Kennedym, Mulatu Astatke, Trevorem Watts, Jarkiem Śmietaną, Nippy Noya, Alexi Tuomarila, Jef Neve, Nathalie Loriers, Piotrem Wojtasikiem. Jego współpraca z Atom String Quartet zaowocowała nagraniem płyty „The Fifth Element”, która została ogłoszona płytą roku 2016 w holenderskim czasopiśmie Jazzism. Cezariusz Gadzina współpracuje regularnie z czołówką polskich wokalistów muzyki rozrywkowej do których należy Justyna Steczkowska, Krzysztof Cugowski, Andrzej Piaseczny, Kuba Badach, Kasia Moś, Ania Dąbrowska. Cezariusz Gadzina wykłada na wielu saksofonowych kursach mistrzowskich współorganizowanych przez liczne europejskie uczelnie muzyczne (Warszawa, Berlin, Saloniki, Nikozja, Bruksela, Ryga, Sofia, Bukareszt, Malmo, Kopenhaga). Cezariusz Gadzina posiada stopień Doktora Sztuki. Nagrania Cezariusza Gadziny można znaleźć w archiwach wielu rozgłośni radiowych oraz stacji telewizyjnych jak również na kilkudziesięciu płytach kompaktowych wydanych przez następujące kompanie płytowe : BMG, KOCH Classisc, Cypres Records , Not Two, Selles, Edition St Paul, B Sharp Records, Ambivalence, Maelstrom, A-Shams, De Werf, TAK Records, Universal Music. Więcej informacji na stronie www.gadzina.com

Rafał Sarnecki – gitarzysta jazzowy, kompozytor, aranżer. Zdobył pierwszą nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Gitarzystów Jazzowych – „Guitar City 2002”. Wyjechał na studia do Stanów Zjednoczonych, gdzie otrzymał stypendium na prestiżowym wydziale „Jazz and Contemporary Music” Uniwersytetu „The New School” w Nowym Jorku. W grudniu 2008 roku studia te ukończył z wyróżnieniem. Następnie rozpoczął studia magisterskie na wydziale jazzu w CUNY Queens College, również w Nowym Jorku, które ukończył w maju 2010 roku. Wśród jego nauczycieli było wielu światowej sławy muzyków takich jak: Paul Bollenback, Buster Williams, Peter Bernstein, Reggie Workman, Ben Street, Ari Hoenig, Adam Nussbaum. Mieszkając przez trzynaście lat w Nowym Jorku (2005-2018) Rafał aktywnie brał udział w życiu artystycznym miasta angażując się w liczne projekty muzyczne jako sideman oraz prowadząc własne zespoły. Nagrał cztery płyty prezentujące autorskie kompozycje, z których dwie były nominowane do nagrody Fryderyk. Nagrał również dwadzieścia płyt jako sideman. Jesienią 2008 roku ukazała się pierwsza płyta solowa zatytułowana „Songs From a New Place”. Płyta ta została wydana przez wytwórnię ARMS Records i była nominowana do nagrody Fryderyk 2009 w kategorii „Jazzowy Fonograficzny Debiut Roku”. Drugi album “The Madman Rambles Again” został wydany w 2011 roku przez uznaną w świecie hiszpańską firmę Fresh Sound New Talent, dla której nagrywały takie sławy jak Brad Mehldau czy Kurt Rosenwinkel. Amerykański portal internetowy All About Jazz wymienił płytę wśród najciekawszych albumów jazzowych 2011 roku. Czasopismo “Hi-Fi i Muzyka” przyznało płycie “Wyróżnienie Roku 2011”. W 2014 roku nakładem nowojorskiej firmy Brooklyn Jazz Underground Records ukazała się trzecia płyta zatytułowana “Cat’s Dream”. Na płycie wystąpili czołowi muzycy młodej amerykańskiej sceny jazzowej: Lucas Pino, Glenn Zaleski, Rick Rosato, Colin Stranahan oraz Bogna Kicińska. Album otrzymał nominację do nagrody Fryderyk 2015 w kategorii “Album Roku (Jazz)”. 27 lipca 2018 ukazała się najnowsza płyta “Climbing Trees”, która została nagrana w takim samym składzie jak poprzedni album. Wydawcą płyty jest nowojorska firma Outside in Music. Od wielu lat Rafał prowadzi intensywną działalność koncertową prezentując własne zespoły oraz występując jako sideman. Jako lider własnych projektów muzycznych koncertował w wielu krajach Europy, Chinach, Korei Południowej, Malezji, Chile, Izraelu oraz w kilkunastu stanach USA.

Kamil Piotrowicz – pianista jazzowy. Jeden z najbardziej utalentowanych pianistów jazzowych swojego pokolenia .Ukończył z wyróżnieniem studia licencjackie w klasie kompozycji prof. zw. dra hab. Leszka Kułakowskiego na Akademii Muzycznej w Gdańsku. Studiował również w Konserwatorium Muzycznym w Kopenhadze. Laureat wielu festiwali, m.in.: Jazz nad Odrą, Krokus Jazz Festiwal i Blue Note Jazz Competition. Zadebiutował wraz ze swoim kwintetem (założonym w 2014 r.) albumem Birth, wydanym przez słowacką wytwórnię Hevhetia jesienią 2015. Za drugi album (Popular Music), nagrany tym razem w sekstecie, otrzymał nominację do Fryderyka 2017. Podobnie za trzecią płytę pt. Product Placement był nominowany do tej nagrody w edycji 2019.

Alexandra Gadzina – wokalistka. Pierwszy sukces odniosła już w wieku 13 lat, kiedy z własną piosenką była finalistką flamandzkiego etapu Junior Eurosong a krążek z tym nagraniem zdobył tytuł platynowej płyty. Choć dopiero kończy studia w Konserwatorium Królewskim w Brukseli, ma już za sobą sporo sukcesów. Ze swoim zespołem NOIA LLUNA wygrała dwa belgijskie konkursy Kunstbende i Talent der Lage Landen. Zdobyła Grand Prix, nagrodę specjalną Polskiego Radia oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Wykonawców SAWP w konkursie The Voice of Polonia w Brukseli w 2019.

Robert Kubiszyn – kompozytor, aranżer, producent muzyczny, realizator nagrań. W jego dyskografii znajduje się ponad 150 albumów. Debiutancki, autorski album „Before Sunrise” okrzyknięto Wydarzeniem Roku i nagrodzono prestiżową statuetką Fryderyka 2011. W ciągu ostatnich lat pojawiał się wielokrotnie w zespole Gregoire Mareta w międzynarodowych trasach koncertowych, gdzie, poza nim, występowali m.in. Jeff “Tain” Watts, Clarence Penn, Kendrick Scott, Marcus Baylor, Federico Gonzalez Pena, Jon Cowherd, John Beasley, Bobby Sparks, Christie Dashiell. W 2019 wziął udział w wyjątkowych koncertach z Orkiestrą Filharmonii Szczecińskiej „Tribute To Quincy Jones”, dzieląc scenę z Jacobem Collierem, Alfredo Rodriguezem, Pedrito Martinezem, pod batutą Jamesa Buckleya oraz z Laurą Mvulą pod kierownictwem Troya Millera. W 2018 roku został zaproszony na trasę koncertową po Japonii z zespołem Makoto Ozone oraz Tokijską Orkiestrą Symfoniczną. Jego wieloletnia współpraca z Anną Marią Jopek (od 2002 roku) zaowocowała nagraniem jedenastu albumów oraz koncertami na najważniejszych scenach świata z największymi artystami sceny improwizowanej, takimi jak: Pat Metheny, Makoto Ozone, Gonzalo Rubalcaba, Branford Marsalis, Gil Goldstein, Mino Cinelu, Dhafer Youseff, Richard Bona. W 2015 roku Robert wraz z Anną Marią stworzyli muzykę do spektaklu Leszka Mądzika “Czas Kobiety” wystawianego w Teatrze Starym w Lublinie, w którym również wspólnie występowali. Zwieńczeniem tej współpracy jest płyta wydana w 2017 roku pod tym samym tytułem. Na stałe Kubiszyn współpracuje także z Grzegorzem Turnauem, Krzysztofem Cugowskim, Henrykiem i Dorotą Miśkiewicz, Krzysztofem Herdzinem, Markiem Napiórkowskim, Natalią Kukulską. Jako sideman wystąpił w dziesiątkach nagrań i koncertów dla najważniejszych postaci sceny muzycznej w Polsce i za granicą, byli to m.in. Vinnie Colaiuta, Clarence Penn, Gary Husband, Dean Brown, Takuya Kuroda, Frank McComb, Adam Pierończyk, Tomasz Stańko, Janusz Muniak, Jarosław Śmietana, Zbigniew Namysłowski, Michał Urbaniak, Ewa Bem, Urszula Dudziak, Mieczysław Szcześniak, Kuba Badach, Cezary Konrad. W jego dokonaniach jako producenta należy wymienić m.in.: Międzynarodowy album Michaela „Patchesa” Stewarta “On Fire” w którym oprócz lidera możemy usłyszeć takie ikony jazzu jak Kenny Garrett, Raul Midon, George Duke, Paul Jackson jr czy Poggie Bell. Jest także współproducentem czterech albumów gitarzysty Marka Napiórkowskiego: ”NAP”, „Wolno”,”Konkubinap” nagranych dla Universal Music i „UP” dla V-Records.

Cezary Konrad – perkusista, Grał z wieloma gwiazdami międzynarodowymi – P. Metheny, R. Brecker, D. Lockwood, M. Schneider oraz całą czołówką polskiej sceny jazzowej. Nagrał 3 autorskie płyty oraz wziął udział w ponad 100 płytach, jako sideman. Płyta Night in Calisia W. Pawlika, z jego udziałem w 2014 roku otrzymała nagrodę Grammy.

Kategorie
Jazz Koncerty Wydarzenia

Andrzej Jagodziński Trio

Andrzej Jagodziński – jest waltornistą z wykształcenia, pianistą jazzowym, akordeonistą, kompozytorem, aranżerem i pedagogiem. To artysta wszechstronny. Karierę jazzową rozpoczął zdobyciem głównych nagród – indywidualnej i zespołowej na festiwalu „Złota Tarka” w 1979 roku. Do dzisiaj dzięki swojej wyjątkowej umiejętności wtopienia się w brzmienie i konwencje danego zespołu, gra w formacjach różnych stylistycznie, zawsze z elitą polskiego jazzu: Old Timers, Swing Session, Quintessence, String Connection, Kwartet Janusza Muniaka, Kwartet Tomasza Szukalskiego, Polish All Stars Jarosława Śmietany, formacje Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego. W swej dotychczasowej karierze koncertował niemal na całym świecie, biorąc udział m.in. w: Jazz Yatra-Bombay, Ost-West Nurnberg, Jazz in Europe-Paris, Skan Festivalen in Malmo, Edinburgh Art Festival, Ankara Music Festival, Leverkusener Jazz Tage, Istanbul International Festival. Od kiedy w 1993 roku powstało Trio firmowane jego nazwiskiem, artysta aranżuje utwory Fryderyka Chopina. To autorski pomysł oraz wielki sukces artystyczny i komercyjny (albumy: Chopin, Chopin Once More, Les Brillantes, Sonata b-moll). Interpretuje też muzykę ludową (album Muzyka Polska). Od samego początku lider Tria samodzielnie dobiera i aranżuje repertuar na kolejne płyty. Od 2004 roku, wraz z pomysłodawcą projektu Januszem Szromem i Andrzejem Łukasikiem, tworzą zespół Straszni Panowie Trzej. Formacja ta nagrała dwie płyty, których pierwsza otrzymała status Złotej Płyty. Jako akordeonista udzielał się w wielu projektach, m.in. z: Januszem Stroblem, Projekt Grappelli czy Anetą Łastik. Wielki sukces odniosła współpraca z włoskim pianistą Giovannim Mirabassim i wydanie dwóch płyt: Giovanni Mirabassi i Andrzej Jagodziński Trio oraz C-minor, która spotkała się z wielkim zainteresowaniem w Japonii. Na swoim koncie ma również wiele dokonań we współpracy z wokalistami, m.in. Anetą Łastik (od występów z nią zaczęło się – występ w ramach „Złotej Tarki” w 1979 roku), Ewą Bem, z którą współpraca trwa od trzydziestu lat, Grażyną Auguścik, Urszulą Dudziak, Agnieszką Wilczyńską, Anną Stankiewicz, Januszem Szromem. Od ponad dwudziestu lat zajmuje się działalnością pedagogiczną. Prowadzi klasę fortepianu, zespoły jazzowe oraz wykłada improwizację jazzową na Wydziale Jazzu w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych przy ul. Bednarskiej w Warszawie. W 2005 roku, jako jedyny Polak, zasiadał w jury I Międzynarodowego Konkursu Pianistów Jazzowych Moskwie. Dwudziestolecie istnienia swojego Tria świętował prawykonaniem Koncertu fortepianowego g-mol z towarzyszeniem tria jazzowego i orkiestry symfonicznej, który artysta skomponował na tę okazję.  Premiera utworu w wykonaniu Tria Andrzeja Jagodzińskiego oraz Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowy, a także płyty o tym samym tytule, miała miejsce podczas jubileuszowego koncertu w Filharmonii Narodowej w Warszawie w listopadzie 2013 roku. W 2022 roku ukazała się nakładem wydawnictwa płytowego Radia Katowice płyta z kompozycją artysty, zatytułowana REQUIEM-ANDRZEJ JAGODZIŃSKI. Jest to utwór napisany na trio jazzowe (Andrzej Jagodziński, Czesław „Mały” Bartkowski i Adam Cegielski), troje improwizujących wokalistów i chór mieszany.

Czesław „Mały” Bartkowski – polski perkusista jazzowy i pedagog. Swoją przygodę z muzyką rozpoczął we wczesnym dzieciństwie, w wieku sześciu lat. Jest absolwentem klasy perkusji Średniej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu. Zadebiutował oficjalnie w roku 1960 jako perkusista zespołu Far Quartet Jerzego Pakulskiego. W roku 1963 nawiązał współpracę ze Zbigniewem Namysłowskim i został muzykiem w jego zespole (Kwartet Zbigniewa Namysłowskiego). Grał też z innymi znanymi grupami jazzowymi, m.in.  z Niemen Enigmatic (Czesława Niemena) czy też z Grupą Michała Urbaniaka. Występował również w innych triach: z Tomaszem Stańką (trąbka) i Adamem Makowiczem (fortepian), z Wojciechem Karolakiem (fortepian, organy) i Tomaszem Szukalskim (saksofon tenorowy), z Arturem Dutkiewiczem  (fortepian) i Andrzejem Cudzichem (kontrabas), z Markiem Blizińskim (gitara) i Zbigniewem Wegehauptem (kontrabas). Współpracował również ze Studiem Jazzowym Polskiego Radia oraz z zespołami Mainstream i Information Sławomira Kulpowicza. Artysta brał udział w realizacji nagrań Ewy Bem, Urszuli Dudziak i Stanisława Sojki oraz muzyków zagranicznych, takich jak: Freddie Hubbard, Clark Terry, Joe Newman, Art Farmer, Ben Webster, a także polskiego zespołu Novi Singers. W 2022 roku ukazała się nakładem wydawnictwa płytowego Radia Katowice płyta z kompozycją Andrzeja Jagodzińskiego, zatytułowana REQUIEM-ANDRZEJ JAGODZIŃSKI. Jest to utwór napisany na trio jazzowe (Andrzej Jagodziński, Czesław „Mały” Bartkowski i Adam Cegielski), troje improwizujących wokalistów i chór mieszany.

Adam Cegielski – kontrabasista i polski muzyk jazzowy. Jest absolwentem Podstawowej Szkoły Muzycznej w klasie fortepianu i Liceum Muzycznego w klasie kontrabasu w Bielsku-Białej. Ukończył Wydział Instrumentalny Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie kontrabasu Andrzeja Mysińskiego. Na scenie muzycznej zadebiutował w 1988 roku w Kwartecie Kazimierza Jonkisza, w którym występował do 1991 roku. W 1990 roku, jako członek zespołu Central Heating Trio, zdobył I nagrodę i wyróżnienie indywidualne w Konkursie Jazz Juniors w Krakowie, VI nagrodę w Europejskim Konkursie Jazzowym w Hoeilaart (Belgia), „Klucz do Kariery” – nagrodę publiczności dla najlepszego zespołu trasy koncertowej „Pomorskiej Jesieni Jazzowej” w Bydgoszczy. W tym samym roku znalazł się także wśród finalistów konkursu International Jazz Federation w Leverkusen (RFN). W 1994 roku został stypendystą Fundacji Kultury Polskiej im. Krzysztofa Komedy. W kolejnych latach koncertował i nagrywał m.in. z: Quintessence (1991-1993), Kwartetem Kuby Stankiewicza (1992-1995), Triem Andrzeja Jagodzińskiego (od 1993), jak również, okazjonalnie z: Ewą Bem, Lorą Szafran, Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, Wojciechem Karolakiem, Tomaszem Stańką, Zbigniewem Namysłowskim, Henrykiem Miśkiewiczem, Zbigniewem Preisnerem, Janem A.P. Kaczmarkiem oraz orkiestrami symfonicznymi Concerto Avenna (1991-1992) i Synfonia Varsovia (1991-1995). Od 1994 roku zajmuje się działalnością pedagogiczną. Obecnie prowadzi klasę kontrabasu na Wydziale Jazzu w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie od 2005 roku zajmuje stanowisko wicedyrektora do spraw kształcenia jazzowego. W 2022 roku ukazała się nakładem wydawnictwa płytowego Radia Katowice płyta z kompozycją Andrzeja Jagodzińskiego, zatytułowana REQUIEM-ANDRZEJ JAGODZIŃSKI. Jest to utwór napisany na trio jazzowe (Andrzej Jagodziński, Czesław „Mały” Bartkowski i Adam Cegielski), troje improwizujących wokalistów i chór mieszany.

Kategorie
Jazz Koncerty Wydarzenia

Włodek Pawlik Trio i Łukasz Pawlik Quartet

Włodek Pawlik – światowej sławy pianista i kompozytor jazzowy. Jedyny w historii polskiej muzyki jazzowej laureat nagrody Grammy za album „Night in Calisia”. W jego dorobku są 43 autorskie płyty, które zdobywają laury Złotych i Platynowych Płyt. Włodek Pawlik jest absolwentem Akademii Muzycznej im.F.Chopina w Warszawie w klasie fortepianu Barbary Hesse-Bukowskiej, gdzie od ponad 15-u lat jest wykładowcą i  prowadzi zajęcia z improwizacji jazzowej. Współpracował z legendami amerykańskiego jazzu, takimi jak: Randy Brecker, Mike Stern, Tom Kennedy, Billy Hart, Arturo Sandoval, Rufus Reid, Scott Hamilton, Sal Nistico, Herb Geller, Richie Cole i wielu innych. Przez dekadę współpracował z amerykańskim zespołem Western Jazz Quartet z którym występował w Azji, Europie i USA. Zespól firmowany nazwiskiem lidera Włodek Pawlik Trio, działa już od prawie 40 lat i ma na swoim koncie około 1000 koncertów w Polsce i zagranicą. Ostatnia trasa koncertowa miała miejsce we wrześniu 2022 – koncerty w Dusseldorfie, Amsterdamie i Hadze zostały przyjęte entuzjastycznie. Równolegle do jazzowej kariery ważnym nurtem twórczości Pawlika jest muzyka filmowa, wokalna, symfoniczna, baletowa i oratoryjna. Skomponował ścieżki dźwiękowe m.in. do tak wybitnych obrazów jak: „Rewers” Borysa Lankosza; „Pora Umierać” Doroty Kędzierzawskiej (w roli głównej Danuta Szaflarska), czy „Within the Whirlwind” laureatki Oscara Marleen Gorris. W roku 2018 Włodek Pawlik Trio feat. Randy Brecker zainaugurowało z wielkim powodzeniem Blue Note Jazz Festival w Nowym Jorku. Do najbardziej znanych płyt Pawlika należą bestsellerowe albumy; Anhelli, Stabat Mater, Tykocin, Grand Piano, Night in Calisa, Kolędy Polskie, America, 4 Works 4 Orchestra, Songs Without Words, Pawlik/Moniuszko-Polish jazz, Tryptyk Rzymski, a także seria płyt skomponowanych do poezji takich autorów jak: Jarosław Iwaszkiewicz (2011 r.), Józef Czechowicz (2013 r.), Adam Zagajewski (2016 r.), Krzysztof Kamil Baczyński (2021 r. w stulecie urodzin poety). Oprócz klasy improwizacji jazzowej na UMFC wykładał również m.in.: na Eastman School of Music, Western Michigan University. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2014 otrzymał nagrodę Koryfeusz Muzyki Polskiej. Honorowy Obywatel Kalisza i Podkowy Leśnej.

Łukasz Pawlik – wiolonczelista, pianista, kompozytor, aranżer, producent muzyczny. Urodził się w rodzinie o bogatych tradycjach muzycznych. Rodzice są koncertującymi pianistami, odnoszącymi znaczne sukcesy w działalności zawodowej. Łukasz Pawlik ukończył Szkołę Muzyczna II stopnia im. Z. Brzewskiego w Warszawie w klasie wiolonczeli prof. Andrzeja Orkisza. Jest laureatem wielu krajowych i zagranicznych konkursów wiolonczelowych m.in. I nagrody w Konkursie im. Kazimierza Wiłkomirskiego w Poznaniu. Po maturze rozpoczął studia w Stanach Zjednoczonych na Western Michigan Univeristy. Jest także absolwentem Robert-Schumann Hochschule w Duesseldorfie (Niemcy). Podczas studiów na Western Michigan University na dobre zainteresował się jazzem, zgłębiając jednocześnie tajniki klasycznej kompozycji, kontrapunktu, dyrygentury, jak również tworzył swoje pierwsze aranże na big-band. Kontakt z wieloma wybitnymi wykładowcami, współpraca z różnymi formacjami muzycznymi (nagradzanymi wyróżnieniami magazynu Down Beat), dostarczyły mu nowych bodźców, które przekuł we własne pomysły muzyczne. Przestrzenią do ich realizacji stała się międzynarodowa formacja Kattorna, która powstała z inspiracji muzyką Krzysztofa Komedy. Zespół grający na początku głównie Komedę, zaczął z biegiem czasu ewoluować w stronę autorskich kompozycji Pawlika, zdobywając po drodze liczne nagrody na konkursach jazzowych, m.in. I nagroda na „Berlin Jazz & Blues Award 2006” oraz II nagroda dla Łukasza w Konkursie na Indywidualność Jazzową na Festiwalu Jazz Nad Odrą (2008 r.). W 2010 roku ukazała się płyta Kattorny „Straying To The Moon”, znakomicie przyjęta przez krytykę. Ważnym etapem w rozwoju artysty była realizacja płyty „Lonely Journey” (2016 r.), do której nagrania Łukasz Pawlik zaprosił saksofonistę Dawida Główczewskiego, z którym współpracował już wiele lat w zespole Kattorna, sekcję rytmiczną Paweł Pańta – Cezary Konrad oraz gości specjalnych: Mike’a Sterna i Michaela „Patches” Stewarta. Łukasz wystąpił na niej po raz pierwszy w potrójnej roli: wykonawcy, kompozytora oraz producenta. Wkrótce po entuzjastycznym przyjęciu płyty w Polsce pojawiła się propozycja współpracy koncertowej ze strony samego Mike’a Sterna. Do tej pory muzycy zagrali wiele koncertów w Polsce. Kolejnym, być może najważniejszym dotychczas etapem muzycznej podróży Łukasza Pawlika była druga autorska płyta pt. „Long-Distance Connections”, na której udało mu się zebrać całą plejadę swoich muzycznych idoli, takich jak Randy Brecker, Mike Stern, Dave Weckl, Tom Kennedy i Gary Novak, jak również wybitnych polskich muzyków, z którymi Łukasz współpracuje na stałe. Współproducentem albumu był legendarny perkusista Dave Weckl. Polska premiera płyty miała miejsce na przełomie czerwca i lipca 2019 roku i towarzyszyły jej owacyjnie przyjęte koncerty z udziałem Mike’a Sterna po powrocie do Polski. Płyta zebrała także entuzjastyczne recenzje wśród krytyków muzycznych w USA, gdzie ukazała się we wrześniu 2021 roku nakładem amerykańskiej wytwórni Summit Records. Do najważniejszych wydarzeń artystycznych tego roku należy zaliczyć udział Łukasza Pawlika w musicalu „Irena” w roli aranżera oraz kierownika muzycznego. Premiera spektaklu o życiu Ireny Sendlerowej miała miejsce dnia 27.08.2022 roku w Teatrze Muzycznym w Poznaniu. Dnia 30.12.2022 roku będzie z kolei miała miejsce premiera nowej kompozycji Łukasza Pawlika na orkiestrę symfoniczną oraz trio jazzowe z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej pod kierunkiem Marcina Nałęcz-Niesiołowskiego, z kompozytorem przy fortepianie (realizowana w ramach stypendium MKiDN „Zamówienia kompozytorskie”). Łukasz Pawlik ma na swoim koncie udział w podwójnej roli: jako wiolonczelista (dedykowany mu koncert wiolonczelowy „Cellomania”) i pianista (utwór „We Are From Here” wykonywany na dwa fortepiany z ojcem – Włodkiem Pawlikiem) na autorskiej płycie Włodka Pawlika „4 Works 4 Orchestra”(2016 r.). Projekt ten był prezentowany i entuzjastycznie przyjmowany na wielu koncertach m.in.: w Filharmonii Narodowej w Warszawie, NOSPR, Filharmonii Szczecińskiej, Filharmonii Podkarpackiej i innych.

Kategorie
Jazz Koncerty Wydarzenia

Wojciech Gogolewski Trio

Wojciech Gogolewski – pianista, kompozytor. Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach – Wydział Jazzu. Laureat Konkursu Improwizacji Jazzowej w Katowicach, Jazz nad Odrą we Wrocławiu, Jazz Juniors w Krakowie oraz zdobywca Klucza do Kariery na Pomorskiej Jesieni Jazzowej. Znakomicie spisuje się zarówno jako lider wielu swoich zespołów, takich jak np. „No Smoking”, czy „Kwartet Wojciecha Gogolewskiego”, jak również w roli muzyka sesyjnego. Grał m.in. w zespole Zbigniewa Namysłowskiego „Air Condition”, z którym objechał niemal cały świat, grając m.in. w klubach jazzowych Szwecji, Niemiec, Francji i Holandii, jak również podczas dużych międzynarodowych festiwali jazzowych, np. Pori Jazz w Finlandii, Montreal Jazz Festival w Kanadzie czy Jazz Jamboree w Warszawie. W latach 1988-98 artysta mieszkał w Niemczech, gdzie pracował w studiach nagraniowych (nagrał około 200 płyt) oraz grał koncerty w klubach jazzowych z różnymi formacjami: big-bandem, sekstetem muzyków brazylijskich i wieloma innymi. Współpracuje na stałe z Lorą Szafran, Krystyną Prońko, Garym Guthmanem, Krzysią Górniak, Piotrem Salatą, Anną Osmakowicz. Artysta jest również znakomitym kompozytorem i aranżerem, zarówno muzyki jazzowej, jak i rozrywkowej. Pisze m.in. dla: Mieczysława Szcześniaka, Haliny Frąckowiak i Michała Bajora. Zilustrował muzycznie 20 przedstawień teatralnych. Pisząc muzykę do filmów, współpracował z Jerzym Antczakiem, Piotrem Szulkinem, Feliksem Falkiem. Aranżował również utwory na  płytę Vanessy Mae z 1999 roku oraz jest autorem instrumentacji na orkiestrę utworów Fryderyka Chopina do filmu Jerzego Antczaka „Chopin – pragnienie miłości”.

Paweł Pańta – uznany polski kontrabasista i gitarzysta basowy. Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w klasie prof. Andrzeja Mysińskiego oraz Studium Jazzowe u Zbigniewa Wegehaupta. Był członkiem Gustaw Mahler Jugend Orchester prowadzonej przez Claudio Abbado, współpracował z orkiestrą Philharmonie der Nationen, z którą zagrał ponad sto koncertów. Od wielu lat jest członkiem kwintetu I Solisti di Varsavia, współpracuje też z kwartetem Prima Vista. Koncertował z wybitnymi solistami: Piotrem Palecznym, Karolem Radziwonowiczem, Władysławem Kłosiewiczem, Konstantym Andrzejem Kulką, Janem Staniendą i Jadwigą Kotnowską. Współpracował z elitą polskiego jazzu oraz gwiazdami światowego formatu, jak: Randy Brecker, Mike Stern, Gregory Porter, Troy Miller, Mark Soskin. Był członkiem Andrzej Kurylewicz Trio i Włodek Pawlik Trio. Obecnie współpracuje z zespołem Janusza Strobla, Janusza Bogackiego, Garry Guthmana, Wojciecha Gogolewskiego i Filipa Wojciechowskiego. Uczestniczył w nagraniach płyt z muzyką klasyczną, jazzową, jak i rozrywkową. Od 2017 roku jest wykładowcą na wydziale instrumentalnym na kierunku Jazz i Muzyka Estradowa Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Adam Lewandowski – gra na perkusji i instrumentach perkusyjnych. Na profesjonalnej scenie jazzowej zadebiutował w Trio Marka Blizińskiego w 1977 roku. W latach 1981-1984 grał w zespole Zbigniewa Namysłowskiego „Air Condition”, z którym wystąpił   na największych światowych festwalach jazzowych, np. „Montreal Jazz Festival” w Kanadzie, „Pori Jazz” w Finlandii czy „Jazz & Blues Festival” w Szwecji. Z zespołem Zbigniewa Namysłowskiego nagrał płytę ”Plaka Nights” w Grecji dla CBS Records oraz wystąpił m. in. podczas festiwalu Jazz Jamboree w 1983 roku przed Milesem Davisem. Współpracował z orkiestrą Andrzeja Trzaskowskiego, Krzysztofem Ścierańskim, Januszem Skowronem, Trio Janusza Strobla, Trio Włodka Pawlika, Krzysztofem Sadowskim, Hanną Banaszak, Wojciechem Karolakiem. Współtworzył pierwszą polską stację radiową grającą muzykę jazzową – ”Radio Jazz”. Pracuje też jako muzyk sesyjny, nagrywał muzykę do wielu filmów, m. in do filmu „Wrony” z muzyką Włodka Pawlika jak również muzykę filmową Krzesimira Dębskiego. Nagrywał podkłady muzyczne do programów TV „ Szansa na sukces” oraz „Idol”. Grał również w filmach epizody aktorskie m. in. „To tylko Rock” Pawła Karpińskiego, w serialu „Dom”, „Czterdziestolatek”, w filmie „Poranek kojota”, filmie Piotra Szulkina „Ubu Król”, serialu „Sukces”. Grał w wielu programach telewizyjnych, m. in. „Od przedszkola do Opola”, „Joker”, „MdM” jak również trzykrotnie w orkiestrze podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Nagrał dwie płyty z muzyką francuskiego kompozytora Claude’a Bollinga: „Suite for cello and piano jazz trio”( Andrzej Wróbel-wiolonczela, Paweł Perliński- fortepian, Andrzej Łukasik – kontrabas) i „Suite for flute and piano jazz trio”(Elżbieta Gajewska – flet, Paweł Perliński-fortepian, Zbigniew Wegehaupt-kontrabas). Współpracował również  z wybitnym skrzypkiem Vadimem Brotskim. Grał z brazylijskim wokalistą Guilherme Coimbra, z którym nagrał płytę z polskimi piosenkami śpiewanymi po portugalsku. Gra na płycie „Seweryn Krajewski Smooth Jazz”. Współpracował przy nagraniu płyty „Straszni Panowie Trzej” z Andrzejem Jagodzińskim. W jego dorobku artystycznym znajduje się również współpraca z wieloma artystami sceny muzyki rozrywkowej: Wojciech Młynarski-spektakl Teatru Rampa „Criminal Tango”, Anna German-55 koncertów podczas tournee po Związku Radzieckim w 1979r., Zespół „Vox” w 1981 roku, udział w zespole Waldemara Parzyńskiego ”Grupa Doktora Q”, Włodzimierz Korcz, Wojciech Trzciński, Janusz Koman, Marek Stefankiewicz-udział w nagraniach ich muzyki, Halina Frąckowiak, Edyta Geppert-2 płyty- współpraca z Wiesławem Pieregorólką, Krystyna Prońko-płyta „Album”, Maryla Rodowicz-płyta „Święty spokój”, Martyna Jakubowicz, Zbigniew Wodecki, Irena Santor-płyta” Wiara przenosi góry”, Danuta Błażejczyk-płyta ”Gershwin-The man I love”, grupa „Klan”-płyta „Klan”, Krystyna Janda, Andrzej Zaucha – płyta „ Wszystkie stworzenia duże i małe”, pierwsza płyta Jana Pietrzaka m.in. z piosenką „Żeby Polska była Polską” oraz wiele innych płyt i sesji nagraniowych m. in. z muzyką teatralną. W 2007 roku był wykładowcą podczas Warsztatów Jazzowych w Puławach. Obecnie poza pracą w studio gra w trio Wojciecha Gogolewskiego, z którym w 2015 r nagrał płytę z jazzowymi opracowaniami muzyki zespołu „Skaldowie”. Współpracuje z kwartetem smyczkowym „Prima Vista” oraz z saksofonistką Aliną Mleczko. Akompaniował w zespołach Zbigniewa Wodeckiego, Haliny Frąckowiak. Gra też w spektaklu teatru Syrena „Walc na trawie” do muzyki Marka Grechuty oraz „Chopin w Ameryce” w teatrze Collegium Nobillium”.

Kategorie
Czasowe Wydarzenia Wystawy

Jazzowe impresje

Jazzowe impresje to cykl obrazów wykonanych różnymi technikami fotograficznymi, inspirowanych muzyką w czasie koncertów jazzowych. W najmniejszym stopniu nie są to jednak relacje z wydarzeń, a jedynie efekt oddziaływania samej muzyki na mnie jako twórcy. Jak to w Jazzie, pojawia się nieostrość, przenikania, romantyczne rozmycia, czasem nagłe zwroty, a czasem zgiełk, czyli Jazz w dosłownym tego słowa znaczeniu. Kolekcja prezentowanych fotografii pokazuje związek między muzyką a sztukami wizualnymi i jest efektem przełożenia emocji słuchania w emocje tworzenia. Tak wykonane zdjęcia czasem przypominają grafikę, a czasem nawiązują swoją formą do malarstwa, ukazując przenikające się motywy i nierealne przebarwienia. Nie jest to odejście od czystej fotografii, a jedynie jej wzbogacenie, wprowadzające nieco inny, mniej dosłowny, sposób przedstawiania rzeczywistości, w tym przypadku muzycznej. Swoboda w realizacji własnej drogi artystycznej jest możliwa jedynie w warunkach całkowitej wolności tworzenia, a prezentowane na tej wystawie fotografie-obrazy są tego materialnym przykładem. Fotografowanie muzyków zmieniło się w pełne fantazji i swobody, fotografowanie muzyki. Jazzowe Impresje to właśnie portrety muzyki.


Wojtek Mann

Artysta plastyk ur. w Warszawie w 1956 r., członek Związku Artystów Rzeźbiarzy od 1989 r. Zadebiutował wystawą rzeźb ze skóry w warszawskiej galerii Desa Zapiecek w 1985. Wystawa przygotowywana blisko dwa lata obejmowała prace z pogranicza surrealizmu i abstrakcji geometrycznej. Następne wystawy pokazały powolną ewolucję stylu w kierunku klasycznych rzeźb figuralnych z zachowaniem współczesnej stylistyki i formy. W ciągu siedmiu lat prace ze skóry prezentowane były na 17 wystawach indywidualnych w renomowanych galeriach
i salach wystawowych w Warszawie i innych miastach europejskich, jak Paryż, Louveciennes, Rzym, Scilla, Forli, Chivasso, Idar-Oberstein, Noventa di Piave. Na terenie kraju ekspozycje prac Wojciecha Manna miały miejsce w Warszawie w galeriach Desa Zapiecek, Art, Dolna Volta, Barbakan, Hanaoka oraz Galerii Grażyny Hase. Poza tym na wybrzeżu w galerii Desa w Gdyni oraz BWA w Sopocie i Galerii Herman również w Sopocie. W wystawach zbiorowych prace Wojciecha Manna znalazły się m. in. na pierwszej narodowej wystawie sztuki polskiej
w Kuwejcie oraz na wystawie polskiej sztuki młodych „Arsenał 88” w Warszawie. W 1993 Wojtek Mann całkowicie zmienia charakter swojej pracy, przechodząc z pracowni rzeźbiarskiej do własnego biura projektowego, gdzie przyjdzie mu spędzić następne 20 lat. Zajmuje się projektowaniem znaków graficznych, identyfikacją wizualną firm, marką oraz innymi formami grafiki użytkowej. W tym czasie po raz pierwszy wykorzystuje własne fotografie do celów komercyjnych, umieszczając je w swoich projektach jako istotny element kreacji.

Równolegle zajmuje się fotografią artystyczną i malarstwem. Łączy wszystkie uprawiane dyscypliny sztuki w całość tworząc swój własny świat inspiracji i doświadczeń artystycznych. Obecnie fotografia artystyczna zdominowała pozostałe dyscypliny, ale nadal pozostaje ona
w silnym związku z malarstwem. Te dwie, pozornie osobne drogi poszukiwań artystycznych stanowią w rzeczywistości uzupełniającą się całość, co widać w poszukiwaniu efektów malarskich w tematach fotograficznych. To upodobanie światła naturalnego, miękkiego, wydobywającego głębokie, podkreślające plastykę cienie, to spojrzenie w głąb kadru, aby zbudować odpowiedną kompozycję, czy wreszcie posługiwanie się różnymi technikami zmiękczania obrazu fotograficznego, upodobniając go do malarstwa. Podobnie doświadczenia rzeźbiarskie wspierają twórczość zarówno w fotografii, jak i w malarstwie. Sumą tych wszystkich doświadczeń jest to, co nazywamy własną lub osobistą drogą artystyczną, jaką Wojtek Mann wybrał dla siebie. Ta wystawa jest jej istotną częścią.

Kategorie
Festiwal Koncerty Wydarzenia

XIII Letni Festiwal im. Jerzego Waldorffa w Radziejowicach DZIEŃ VII

Janusz Radek fot. Maciej Gillert

 

 

Janusz Radek śpiew

 

 

z zespołem w składzie:

Tomasz Filipczak fot. Rajmund Nafalski

 

Tomasz Filipczak aranżacje, kierownictwo muzyczne

 

 

 

Mirosłw Wiśniewski

 

Mirosław Wiśniewski bas

 

 

 

Przemysłw Kuczyński

 

Przemysław Kuczyński perkusja

 

 

 

w programie:
Piosenki W. Lutosławskiego „Derwida”.