W sobotę, 25 listopada 2023 r., o godzinie 19.00, serdecznie zapraszamy Państwa do Nowego Domu Sztuki na koncert Piotra Kowala – fortepian i Pawła Czarakcziewa – wiolonczela.
W programie utwory Kompozytorki:
Ballada romantyczna na fortepian solo
Sonata wiolonczelowa The Song of Hope and Love
Szesnaście obrazków z wystawy Salvadora Dali na fortepian solo
Largo na wiolonczelę i fortepian
Ballada romantyczna to utwór będący fortepianową transkrypcją muzyki do filmu Le jupon rouge [Czerwona spódnica] w reżyserii Geneviève Lefevbre. Film nakręcony został w 1987 roku na kanwie wspomnień z obozu śmierci Polki (Alida Valli) i intrygi miłosnej między trzema kobietami. Ballada romantyczna wykorzystuje tradycyjną harmonikę funkcyjną, a poprzez powtarzalność motywiczną nawiązuje do stylu muzyki minimalnej. Inwencja melodyczna i kolorystyczna kompozytorki sprawiają, iż utwór ten ma specyficzną tajemniczą i romantyczną aurę.
Song of Hope and Love (1997), czteroczęściowa sonata na wiolonczelę i fortepian, została poświęcona pamięci polskich Żydów, ofiar Holokaustu. Mottem dzieła jest wiersz pt. Ucieczka autorstwa polskiego noblisty Czesława Miłosza. Ta kompozycja również nie nawiązuje bezpośrednio do tematyki, którą sugerowałaby jej dedykacja. Dramatyzm sonaty nie ilustruje wyłącznie tragedii II wojny światowej. Utwór stanowi muzyczne spojrzenie na problem oraz wyraża chęć poszukiwania przywołanych w tytule „nadziei i miłości”. Szczególnie ostatnia część, Murmur, skłania do refleksji, pozostawiając słuchacza w nastroju zadumy.
Szesnaście obrazków z wystawy Salvadora Dalí (2004) to cykl utworów powstały na zamówienie miasta Figueres z okazji setnej rocznicy urodzin katalońskiego malarza urodzonego tam właśnie. Każda z miniatur cyklu odnosi się do innego obrazu Salvadora Dalí. Nie są one jednak imitacją czy próbą muzycznego odwzorowania treści surrealistycznych dzieł, lecz ich dźwiękową interpretacją, uzupełniającym komentarzem, co sprawia, że równoległy odbiór muzyki z jednoczesną kontemplacją tytułowego obrazu jest źródłem głębokich przeżyć artystycznych.
Joanna BRUZDOWICZ urodziła się 17 maja 1943 roku w Warszawie, zmarła 3 listopada 2021 roku w Taillet. Była kompozytorką emigracyjną, większą część swojego życia spędziła w Belgii i Francji. Jej bogata i zróżnicowana twórczość została dostrzeżona na zachodzie Europy, wydaje się jednak, że w Polsce wciąż pozostaje nieznana szerszej publiczności. Zakres jej działalności twórczej obejmował sfery muzyki scenicznej, kameralnej, elektroakustycznej, symfonicznej i filmowej. Kierunek artystycznych zainteresowań kompozytorki ukształtował kontakt z wybitnymi mentorami: Kazimierzem Sikorskim, Nadią Boulanger, Olivierem Messiaenem i Pierre’em Schaefferem, którzy przyczynili się do rozwoju jej umiejętności posługiwania się zróżnicowanymi językami muzycznymi. Okres poszukiwań twórczych Joanny Bruzdowicz trwał mniej więcej do początku lat osiemdziesiątych XX wieku. Powstały wtedy liczne utwory z wykorzystaniem warstwy elektroakustycznej, ale również dzieła zupełnie odmienne, będące pod wpływem nurtu neoklasycznej motoryki czy też w stylu Messiaenowskiego Catalogue d’Oiseaux. W latach osiemdziesiątych XX wieku kompozytorka zdecydowała o zakończeniu poszukiwań twórczych i zwróciła się w stronę eksploracji dźwięków instrumentów akustycznych. Zrezygnowała z dążenia ku brzmieniom awangardowym, a jej muzyka stała się bardziej zintegrowana stylistycznie, stając się swoistą hybrydą dotychczasowych doświadczeń artystycznych. Bardzo istotną sferą twórczości kompozytorskiej Bruzdowicz była muzyka filmowa. Współpracowała ona z wieloma francuskimi reżyserami, tworząc muzykę do trzydziestu czterech filmów, między innymi do obrazu Agnès Vardy pt. Bez dachu i praw, który w 1985 roku, na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, otrzymał nagrodę Złotego Lwa. Doświadczenia te znacząco wpłynęły na specyfikę języka muzycznego kompozytorki, dla którego charakterystyczne jest tworzenie obrazów dźwiękowych komentujących i uzupełniających sztukę, film i literaturę. Oprócz działalności kompozytorskiej Bruzdowicz angażowała się w liczne inicjatywy społeczne, współtworząc i uczestnicząc w wielu organizacjach muzycznych (była współzałożycielką polskiej sekcji Jeunesses Musicales, Groupe International de Musique Électroacoustique de Paris, Belgijskiego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego oraz Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego w Katalonii).
Piotr KOWAL – pianista, kameralista, pedagog. Absolwent Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie w klasie fortepianu prof. dr. hab. Andrzeja Pikula (dyplom z wyróżnieniem). W 2018 roku uzyskał stopień doktora sztuki; praca doktorska dotyczyła interpretacji dzieł Ludwiga van Beethovena i zawierała nagranie sonat op. 81a, op. 106 Hammerklavier i op. 111. W 2014 roku pianista rozwijał swoje umiejętności w Musikhochschule w Lubece w klasie fortepianu prof. Konstanze Eickhorst, a w 2021 roku w ramach studiów w podyplomowych, w klasie prof. Aquilesa Delle Vigne. Uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez wybitnych pedagogów m.in. Paula Badurę-Skodę, Dmitrija Bashkirova, Dinę Joffe, Annę Malikovą, Emanuela Krasovsky’ego czy Evgenija Koroliova. Jest laureatem i finalistą międzynarodowych konkursów pianistycznych, takich jak: Konkurs im. Tadeusza Żmudzińskiego w Krakowie, Konkurs Koncertów w ramach Międzynarodowych Kursów Mistrzowskich w Tel Chaj w Izraelu (Nagroda im. Jana Jacoba Bistritzky’ego), Sardoal Young Talent Award w Portugalii, „Gloria Artis Competition” w Wiedniu, 4th Singapore International Classical Piano Competition, Międzynarodowy Konkurs im. Hansa von Bülowa w Meiningen czy Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny „Wykonawstwo bez limitu” w Łodzi. Koncertował jako solista i kameralista w Polsce oraz w Austrii, Danii, Hiszpanii, Izraelu, Niemczech, na Słowacji i we Włoszech. Występował na międzynarodowych festiwalach, takich jak: „Wawel o Zmierzchu” (2017), „Sierpień Talentów” w Katowicach (2014), Festiwal Pianistyczny Królewskiego Miasta Krakowa (2013), Festiwal Muzyki Polskiej w Iwoniczu-Zdroju (2012, 2013), Festiwal Lisztowski w Krakowie (2011), a także w Filharmonii Wrocławskiej, Filharmonii Krakowskiej, Filharmonii Częstochowskiej oraz w Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie. Współpracował również z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Częstochowskiej i Orkiestrą Symfoniczną Riszon le-Cijjon, wykonując Koncert Es-dur Franciszka Liszta. Od 2015 roku pracuje jako pedagog na stanowisku nauczyciela i kierownika Sekcji Fortepianu w Szkole Muzycznej I i II st. im. Bronisława Rutkowskiego w Krakowie, a od roku 2016 jako asystent w Katedrze Fortepianu Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie. Prowadzi klasę fortepianu w ramach Międzynarodowych Kursów Interpretacji Muzycznej w Nowym Sączu. Jego uczniowie i studenci uzyskują nagrody w ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach pianistycznych. W 2022 roku otrzymał Stypendium twórcze Ministra Kultury w celu propagowania i promocji twórczości kompozytorki – Joanny Bruzdowicz.
Paweł CZARAKCZIEW – wiolonczelista, kameralista, pedagog. Na scenie zadebiutował w wieku 6 lat, występując w Filharmonii Krakowskiej. Cztery lata później, w Ambasadzie Polskiej w Paryżu, zagrał swój pierwszy koncert w roli solisty z towarzyszeniem orkiestry Akademii Muzycznej w Krakowie pod batutą prof. Stanisława Krawczyńskiego. Stypendysta Rektora Akademii Muzycznej w Krakowie, laureat Nagrody Edukacyjnej Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. W 2022 roku został nominowany do prestiżowego programu Fulbright Junior Research Award 2022–2023, w ramach którego prowadził badania naukowe w University of Southern California w Los Angeles. Absolwent klasy wiolonczeli jazzowej Mateusza Pliniewicza. Ukończył z wyróżnieniem studia muzyczne w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie Zdzisława Łapińskiego. Swoje umiejętności szlifował również pod opieką Juliusa Bergera w Leopold-Mozart-Zentrum w Augsburgu. Grę kameralną doskonalił pod okiem Anny Armatys-Borelli, Kai Danczowskiej oraz Barbary Łypik-Sobaniec. Systematycznie bierze udział w kursach mistrzowskich prowadzonych m.in. przez Cătălina Ileę, Romana Jabłońskiego, Jacoba Shawa, Jakoba Kullberga, Larsa Hoefsa, Viviane Spanoghe i Tomasza Strahla. Poza Polską koncertował w Austrii, Chinach, Czechach, Danii, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Norwegii, Słowacji, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i na Węgrzech. Brał udział w szeregu festiwali, takich jak: „Bachfest Leipzig”, „Dni Muzyki”, „Dni Słowackie” w Krakowie, „European Union of Music Competition for Youth Festival”, „Gra w Klasykę”, „La Jolla Music Society’s SummerFest”, „Krakowska Wiosna Wiolonczelowa”, Międzynarodowy Festiwal Muzyki „Emanacje”, „Muzyka Młodych u Franciszkanów”, „Oblicza Śmierci”, „Tak Brzmi Miasto”, „Tynieckie Recitale Organowe”. Eksperymenty z muzyką improwizowaną oraz tą uznawaną za mniej klasyczną dają mu możliwość udziału w wielu projektach jazzowych, muzyczno-tanecznych i muzyczno-teatralnych. Występował między innymi na: „Jazz under himmelen”, Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Błądzących, Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Tańca, Ogólnopolskich Otwartych Spotkaniach Teatralnych, Wadowickich Spotkaniach Teatralnych „Zgraja”. Współtworzy Krakowski Kwintet Harfowy oraz Czarakcziew/Kowal Duo. Od 2020 roku jest nauczycielem gry na wiolonczeli w Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Bronisława Rutkowskiego w Krakowie. Od 2020 roku współpracuje z Krakowskim Teatrem Variété. Jest doktorantem Szkoły Doktorskiej Akademii Muzycznej w Krakowie im. Krzysztofa Pendereckiego.
Wstęp wolny. Liczba miejsc ograniczona. Prosimy o wcześniejszą rezerwację na adres rezerwacje@palacradziejowice.pl lub tel. 46 857 71 75.